มวลมนุษย์ยิ่งพยายามสร้างสรรค์
ดูเหมือนโลกยิ่งวุ่นวายไม่รู้สิ้น
การสร้างสรรค์ที่แท้
คือการนำความปรกติสุขมาสู่สรรพชีวิต
ถ้าไม่เข้าใจความจริงของชีวิต
ก็อย่าคิดสร้างสรรค์อะไรเลย
เรื่องราวภายในของชีวิตไม่ต้องสร้างสรรค์
เพียงแต่รู้เท่าทันการสรรค์สร้าง
ปล่อยให้ธรรมชาติเดิมแท้ในตน
กระทำกิจทั้งหลายไปตามกระแสแห่งธรรมชาติ
แต่โบราณกาลมาแล้ว
พระอริยบุคคลทั้งหลาย
ก็กระทำโดยมิได้กระทำดังนี้
ความดีย่อมปิดฉากลง
ด้วยการบังคับให้กระทำ
